Danışıq dilinin səhnəyə gətirilməsində hələ XIX əsrin böyük ədiblərindən Qoqol və Ostrovski mühüm rol oynamışlar. Azərbaycanda isə dramaturgiya təzəcə yaranmağa, teatr yenicə peşəkarlaşmağa başlayırdı. M.F.Axundovun əsərləri səhnəyə qoyularkən uzun illər müəllif mətninə riayət edilir, XİX əsrin köhnə Azərbaycan dili saxlanılırdı. Öz kökləri ilə danışıq nitqinə bağlanan səhnə və ekran nitqi eyni zamanda həm ona adekvat, həm də ondan fərqli olaraq daha normativdir, ancaq bu normativlik dramaturqun istifadə etdiyi xalq dilinin zənginliklərinə əsaslanır.