A.S.Bayettin bir romanist kimi istedadına dəlalət edən faktorlarlardan biri də məhz onun dil kimliyinin "buqələmunluq" xüsusiyyətini yüksək səviyyədə icra edə bilməsilə bağlıdır. Belə ki, öz "müəllif maskasını" XIX və XX əsrlər arasında "səyahət etdirərkən" o, heç bir yerdə, heç bir mükamilə məqamında, obrazların dilindən qələmə alınan nitq davranışlarında sapıntıya yol vermir.