Təqdim olunan məqalə çərçivəsində fon biliklərinin verballaşma formatlarından biri kimi dekonstruksiya araşdırılır. Məlum olur ki, bir çox hallarda bu mətn permutasiyası vasitəsindən istifadə edən yazarlar məhz, öz oxucu auditoriyasının müəyyən istiqamətdəki fon biliklərinin mövcudluğuna əsaslanırlar. Əks halda yazar-mətn-oxucu ünsiyyəti formatında semiozisin reallaşması mümkünsüz olardı.